Nacionalna organizacija potrošača Srbije (NOPS) i Centar potrošača Srbije (CEPS) sa svojim članicama – 28 organizacija potrošača iz cele Srbije, najoštrije osuđuju i pozivaju nadležne organe da hitno reaguju povodom skandaloznog pokušaja Infostana da građanima Beograda putem računa „nametne“ nekomunalnu uslugu osiguranja bez njihove volje i saglasnosti.
Ovakvu praksu Zakon o zaštiti potrošača tretira kao nepošteno, odnosno obmanjujuće poslovanje. Ovom namerom grubo je prekršeno više zakonskih odredbi, odnosno članova koji se odnose na dužnost obaveštavanja pre zaključenja ugovora (član 13) i radnje propuštanja kojim se obmanjuju potrošači (član 20), kojima su građanima-potrošačima uskraćena bitna obaveštenja koja omogućavaju razumno odlučivanje u pogledu kupovine ove usluge.
Građani ne znaju šta dobijaju ovakvom uslugom, niti znaju kada gube pravo na uslugu koju su platili. Osim toga, osiguranje je dobrovoljan, a ne obavezan čin, samim tim ne može biti obavezujući i kao takav iskazan na računu.
Sve češća praksa poslednjih godina, po kojoj pojedina javna i javno-komunlana preduzeća na računima za komunalne usluge iskazuju određeni iznos za neko osiguranje iz ponude, na primer, osiguranje stana ili porodično osiguranje, predstavlja čist primer zloupotrebe sistemske naplate, kojom se krši čak 5 (pet) zakona: Zakon o javnim preduzećima, Zakon o osiguranju, Zakon o obligacionim odnosima, Zakon o zaštiti potrošača i Zakon o zaštiti podataka o ličnosti i to svaki od pomenutih zakona po nekoliko osnova (tačaka). Zbog slične prakse 2012. godine Udruženje za zaštitu potrošača Vojvodine (UZPV) podnelo je tužbu protiv novosadskog preduzeća „JKP Informatika“, a koja je pomenutu stavku nakon podnošenja tužbe i reakcije pokrainskog Ombudsmana, stavku uklonila iz ponude.
Zakonom o javnim preduzećima propisano je da je javno preduzeće, preduzeće koje obavlja delatnost od opšeg interesa, a čiji je osnivač republika Srbija, autonomna pokrajina ili jedinica lokalne samouprave. Delatnosti od opšeg interesa, u smislu navedenog zakona jesu delatnosti koje su kao takve određene zakonom i odlukom jedinice lokalne samouprave, a koja može kao komunalne, odrediti i pojedine delatnosti od lokalnog interesa. Osiguranje imovine i lica nije delatnost od opšteg a ni lokalnog interesa jer ga nijedan važeći propis republike Srbije i jedinice lokalne samouprave ne prepoznaje kao kao takvo.
Naime, Zakonom o osiguranju propisano je da je osiguranje imovine i lica doborovoljno i samo izuzetno je obvezno u slučajevima propisanim zakonom (obavezno osiguranje u saobraćaju).
Zakon o obligacionim odnosima definiše Ugovor u smislu pravnog odnosa koji nastaje putem razmene saglasnih izjava volja lica kojih se tiče. Postupak usaglašavanja njihovih volja naziva se zaključivanje ili sklapanje ugovora a lica koja ga sklapaju označavaju se kao ugovorne strane, koje svojim potpisima prihvataju predmet ugovora sa definisanim pravima i obavezama svake ugovorne strane. U slučajevim kada nedostaje neki od bitnih uslova ili elemenata koji su gradivni deo ugovora ti ugovori su nepostojeći, jer bez ovih elemenata oni ne mogu nastati. Za razliku od ništavih ugovora, kod ove vrste ugovora ne može se govoriti o prestanku važnosti jer ovi ugovori zapravo nisu ni nastali. S obzirom da se potrošaču nameće teret (teretni ugovor) ugovor može nastati samo ukoliko obe strane pristanu na njegove odredbe.
Slanjem računa za komunalne usluge sa stavkom osiguranje grubo se krši jedna od osnovnih odredbi Zakona o zaštiti podataka o ličnosti. Bez pristanka i saglasnosti lica, jedinstvena baza ličnih podataka korisnika JKP Infostana pod potpuno nejasnim okolnostima stavlja se na raspolaganje privrednim društvima za osiguranje i to bez izričite saglasnosti lica na koje se podaci odnose, a zbog čega je reagovao i Poverenik za informacije od javnog značaja i zaštitu podataka o ličnosti – Rodoljub Šabić.
Treba još dodati da se ovim nametanjem krše i odredbe Zakona o zaštiti konkurencije, jer se potrošačima nameću usluge isključivo jedne osiguravajuće kuće.