Od stupanja na snagu novog Zakona o javnim medijskim servisama u javnosti je otvorena polemika o finansiranju javnih servisa. Zakonom je propisano da se osnovna delatnost javnog medijskog servisa finansira iz takse. Odlukom Upravnog odbora RTS-a i RTV-a utvrđena je jedinstvena visina takse u iznosu od 500 dinara, a zakonom je takođe definisano da je obveznik plaćanja takse svako fizičko i pravno lice koje je korisnik merila električne energije po stambenoj jedinici, odnosno poslovnom prostoru.
Imajući u vidu društveni značaj navedene teme i brojne reakcije građana, Nacionalna organizacija potrošača Srbije (NOPS) smatra da je mišljenje potrošača o aktuelnoj situaciji od izuzetne važnosti, te je sprovela kratko istraživanje (upitnik za potrošače). Anketni upitnik sastojao se od isključivo jednog pitanja, a ono glasi: “Da li podržavate taksu kao način da se obezbedi finansiranje i nezavisnost javnih medijskih servisa?”.
Od ukupno 1677 potrošača koji su odgovorili na anketu, 64 potrošača (3,82%) je na postavljeno pitanje odgovorilo sa “Da”, čak 1568 potrošača (93,50%) je kao svoj odgovor izabralo “Ne”, dok je 45 potrošača (2,68%) izjavilo da “Nemaju jasan stav o navedenoj temi”.
Grafički prikazano, odgovori na anketu se mogu predstaviti na sledeći način:
Uzevši u obzir rezultate ankete i brojne negativne komentare potrošača, evidentno je da se građani Srbije protive uvođenju takse kao osnovnom izvoru finansiranja javnih medijskih servisa. Uvidom u komentare stiče se utisak da se potrošači zalažu da se finansiranje javnog servisa reši na način da deo rešenja budu operatori kablovske televizije, dok bi za potrošače koji ne poseduju priključak za kablovsku televiziju rešenje moglo da bude potpisivanje Ugovora sa Javnim medijskim ustanovama – RTS ili RTV (za korisnike sa teritorije AP Vojvodine). Imajući u vidu činjenicu da konačnu odluku o uvođenju i visini takse donosi Vlada Republike Srbije, NOPS apeluje na nadležne organe da još jednom razmotre utvrđenu visinu i po mnogima sporan način utvrđivanja obveznika takse, odnosno, da se ne usvajaju “laka” i “brza rešenja”, već isključivo ona koja su u skladu sa zakonima i u interesu građana Srbije. Građani imaju pravo da odlučuju da li će i na koji način finansirati javne servise budući da se kroz njihovu osnovnu delatnost omogućava ostvarivanje javnog interesa u oblasti javnog informisanja i pružaju sveobuhvatne medijske usluge.
Imajući u vidu društveni značaj navedene teme i brojne reakcije građana, Nacionalna organizacija potrošača Srbije (NOPS) smatra da je mišljenje potrošača o aktuelnoj situaciji od izuzetne važnosti, te je sprovela kratko istraživanje (upitnik za potrošače). Anketni upitnik sastojao se od isključivo jednog pitanja, a ono glasi: “Da li podržavate taksu kao način da se obezbedi finansiranje i nezavisnost javnih medijskih servisa?”.
Od ukupno 1677 potrošača koji su odgovorili na anketu, 64 potrošača (3,82%) je na postavljeno pitanje odgovorilo sa “Da”, čak 1568 potrošača (93,50%) je kao svoj odgovor izabralo “Ne”, dok je 45 potrošača (2,68%) izjavilo da “Nemaju jasan stav o navedenoj temi”.
Grafički prikazano, odgovori na anketu se mogu predstaviti na sledeći način:
Uzevši u obzir rezultate ankete i brojne negativne komentare potrošača, evidentno je da se građani Srbije protive uvođenju takse kao osnovnom izvoru finansiranja javnih medijskih servisa. Uvidom u komentare stiče se utisak da se potrošači zalažu da se finansiranje javnog servisa reši na način da deo rešenja budu operatori kablovske televizije, dok bi za potrošače koji ne poseduju priključak za kablovsku televiziju rešenje moglo da bude potpisivanje Ugovora sa Javnim medijskim ustanovama – RTS ili RTV (za korisnike sa teritorije AP Vojvodine). Imajući u vidu činjenicu da konačnu odluku o uvođenju i visini takse donosi Vlada Republike Srbije, NOPS apeluje na nadležne organe da još jednom razmotre utvrđenu visinu i po mnogima sporan način utvrđivanja obveznika takse, odnosno, da se ne usvajaju “laka” i “brza rešenja”, već isključivo ona koja su u skladu sa zakonima i u interesu građana Srbije. Građani imaju pravo da odlučuju da li će i na koji način finansirati javne servise budući da se kroz njihovu osnovnu delatnost omogućava ostvarivanje javnog interesa u oblasti javnog informisanja i pružaju sveobuhvatne medijske usluge.